Podtypy zespołów depresyjnych

Istnieje kilka podtypów zespołów depresyjnych (zgodnie z klasyfikacją diagnostyczną Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego DSM-IV-TR)

- depresja melancholiczna - charakteryzują ją takie cechy jak: brak reaktywności nastroju, anhedonia, utrata masy ciała, poczucie winy, pobudzenie lub zahamowanie psychoruchowe, gorszy nastrój w godzinach porannych, przedwczesne poranne budzenie się.

- depresja poporodowa - diagnozowana jest w przypadku kobiet, u których epizod depresyjny rozpoczyna się w czwartym tygodniu po porodzie.

- depresja maskowana - jest to zespół depresyjny, który przykrywają inne objawy chorobowe, na przykład zaburzenia lękowe, zespół obsesyjno-kompulsywny, jadłowstręt psychiczny czy okresowe nadużywanie alkoholu, narkotyków, leków.

- depresja krótkotrwała nawracająca - pojawia się średnio raz w miesiącu i trwa kilka dni.

- depresja atypowa (tzw. odwrócona) -  ten podtyp depresji objawia się nadmierną sennością, zwiększonym łaknieniem, gorszym samopoczuciem wieczorem, reaktywnością nastroju, paraliżem ołowianym, wrażliwością na odrzucenie w stosunkach interpersonalnych.

- depresja sezonowa - zwykle występuje jako reakcja organizmu na brak światła; wiąże się z regularnym pojawianiem się i ustępowaniem epizodów depresyjnych zazwyczaj jesienią i zimą.

- depresja będąca reakcją na żałobę - charakteryzuje ją czas trwania dłuższy niż dwa miesiące.

- depresja psychotyczna - wiąże się z urojeniami i omamami.

- depresja w wieku starszym - znaczne upośledzenie procesów poznawczych – pseudootępienie depresyjne.

- depresja o przebiegu przewlekłym (dystymia) - taka, o której mówimy, gdy pełne kryteria diagnostyczne dla epizodu depresyjnego utrzymują się dwa lata lub dłużej.